KATAKU PADANYA: Maaf.
KATAKU PADANYA: Aku tidak tahu..JBi AKU?
KATANYA PADAKU: Mengapa?
KATAKU PADANYA: Benar niat hanya...JBi AKU. Tapi aku berfikir..apa JBi AKU?
KATAKU PADANYA: Jika benar JBi AKU..Aku mohon petunjuk..Apakah JBi AKU satu rezeki yg
baik untuk hidup dan matiku...Jika YA..JBi AKU..rela.
KATAKU PADANYA: Jika TIDAK JBi AKU..maka takdir rezeki ALLAH luas..aku rela...mana
ALLAH tentu buatku.
KATAKU PADANYA: Harapan JBi AKU..jangan
KATANYA PADAKU: Aku berharap tinggi tidak.
KATANYA PADAKU: Terpulang kepada niat individu.
KATANYA PADAKU: Itu hak kamu.
KATANYA PADAKU: Itu peluang hidup kamu. Masing-masing ada rezeki.
KATAKU PADANYA: Aku harap..jangan sedih..kiranya JBi AKU..bukan.
KATANYA PADAKU: Tidak mengapa..paksa JBi..bukan.
KATAKU PADANYA: Aku tahu kelak sedih..JBi aku..diajar.
KATANYA PADAKU: Tidak mengapa..faham.
KATAKU PADANYA: Terima kasih
KATANYA PADAKU: Sama juga.
0 ulasan:
Catat Ulasan